Οι εμπνεύσεις από τα φυσικά φαινόμενα, τα ζώα, τα λουλούδια και εντέλει τον ίδιο τον άνθρωπο δεν είναι κάτι καινούργιο στον κόσμο του design. Αυτό που αλλάζει είναι η οπτική γωνία, η οποία πλέον επιχειρεί να συντηρήσει ή ακόμα να αναπαραγάγει και να τιμήσει τη φύση ως μυστήριο. Όχι μόνο στο σχεδιασμό αντικειμένων, αλλά και στις καθημερινές τελετουργίες τα παραδείγματα είναι πολλά. Στη διαφήμιση του καναπέ της συλλογής InΟut του οίκου Gervasoni το καθιστικό μετατρέπεται σε φυτολόγιο. Αναφορά στο σχολείο έχουν και τα βάζα της σχεδιάστριας Élise Fouin, προϊόν ανακύκλωσης γυάλινων δοκιμαστικών σωλήνων ενός παρισινού λυκείου. Το όνομά τους –«Chimisterie»– είναι συνδυασμός των λέξεων χημεία και μυστήριο. Οι Studio Job έχουν καταθέσει τη δική τους ερμηνεία φτιάχνοντας την πασαρέλα στην εβδομάδα μόδας στο Παρίσι για τους σχεδιαστές μόδας Viktor & Rolf με φόντο συνθέσεις μαραμένων λουλουδιών βγαλμένες από τα εκκεντρικά φλοράλ μοτίβα του William Morris, σχεδιαστή υφασμάτων του 19ου αιώνα από την Αγγλία.
Φυσική επικαιρότητα
Η φύση ιντριγκάρει τους εκκεντρικούς της μόδας. Η Sarah Burton του οίκου Alexander McQueen εμπνεύστηκε τη συλλογή Άνοιξη – Καλοκαίρι 2013 από τις μέλισσες και τη μελισσοκομία, με μοτίβα από κυψέλη και το βέλο στα πρόσωπα να θυμίζει το προστατευτικό δίχτυ των μελισσοκόμων σε μια πασαρέλα που ήθελε να προκαλέσει ρίγος σαν από τσίμπημα. Ο «σχιζοφρενής» κατά τη σύζυγό του, Antonio Marras, διατήρησε τα floral μοτίβα του αυτή τη φορά σε δημιουργίες που αναφέρονται στη βασίλισσα Ελισάβετ αλλά και στα πολεμοχαρή Vivian Girls του καλλιτέχνη του περιθωρίου Henry Darger και τα παρουσίασε σε μια αίθουσα γάμων στην εξοχή της Τοσκάνης.Στην έκθεση του Μιλάνου, στο Spazio Rossana Orlandi, η φύση εντοπίστηκε –κυριολεκτικά– στο φωτιστικό «Marine» του ισραηλινού σχεδιαστή Nir Meiri, ένα αμπαζούρ από φύκια, το οποίο παίρνει την τελική του μορφή όταν αυτά αποξηραίνονται. Αλλά και στο ασυνήθιστο σερβίτσιο με τα γκροτέσκo μοτίβα των Maurizio Cattelan και Pierpaolo Ferrari από το περιοδικό Toilet Paper, που συνεργάστηκαν με τη Seletti. Τα μοτίβα απεικονίζουν μεταξύ άλλων μία καρδιά, ένα ψάρι με πολύτιμους λίθους και άλογα σε παστέλ αποχρώσεις. Όπως εξηγεί ο Ferrari, τα υλικά της συλλογής –αλουμίνιο και κερί– είναι φθηνά και ευρύτατα διαδεδομένα και οι εικόνες συνάδουν με το πνεύμα του περιοδικού: είναι ειρωνικές και ενοχλητικές. Η συνεργασία τους με τη Seletti μετέτρεψε τις εικόνες σε αντικείμενα.Για τον Jean-Marie Massaud τα παγόβουνα διαθέτουν τη φόρμα του μέλλοντος, όπως την απέδωσε στο έπιπλο «Airberg» που έφτιαξε στο Offecct Lab. Πρόκειται για μία καθιστική μονάδα που δεν έχει βγει ακόμα στην παραγωγή από το σουηδικό οίκο, με κυρίαρχα χαρακτηριστικά την ασύμμετρη, αφηρημένη δομή και τις προηγμένες τεχνικές παραγωγής.Τη φύση στις εικαστικές εγκαταστάσεις του εντάσσει ο αρχιτέκτονας και καλλιτέχνης Φίλιππος Φωτιάδης, που υπογράφει τις βιτρίνες του οίκου Hermès στο Citilink Συντάγματος. Ο ήρωάς του διασκεδάζει και προβληματίζεται καθώς επεξεργάζεται το ακατανόητο φυσικό περιβάλλον και συγχέει τα όρια πραγματικότητας και φαντασίας σε ένα εικαστικό παραμύθι με τίτλο «Ordinary Fairy Tales».
In the cities
Στο βόρειο Κεντ, το πρόγραμμα σύγχρονης τέχνης Artlands, επιφορτισμένο με θέματα δημόσιας αρχιτεκτονικής και εικαστικών έργων, παρήγγειλε από το Studio Weave ένα ξύλινο περίπτερο, χώρο μελέτης των δυνατοτήτων για οικολογικές βαφές. Το επονομαζόμενο Ecology of Colour στήθηκε στο νησάκι του πάρκου του Ντάρτφορντ και λειτουργεί παράλληλα ως ερευνητικό κέντρο, παρατηρητήριο και καταφύγιο πουλιών, ημιυπαίθρια τάξη σχολείου και καλλιτεχνικό εργαστήρι, ενώ στον κήπο του καλλιεργούνται αγγλικές ποικιλίες φυτών με χρωστικές ιδιότητες.Στη Γαλλία ο οργανισμός τέχνης της Λιλ, Lille 3000, ζήτησε από το βραβευμένο Studio Roosegaarde μια εγκατάσταση που να εμπλέκει την αρχιτεκτονική με τη φύση και τη διάδραση με τους δημότες. Το αποτέλεσμα είναι το Lotus Dome, ένας «ζωντανός ναός» από έξυπνα μεταλλικά φύλλα, τα οποίο διπλώνουν και ανοίγουν οργανικά σαν χιλιάδες άνθη που ανταποκρίνονται στις κινήσεις του ανθρώπου. Το έργο εκτέθηκε στην εκκλησία της Μαρίας Μαγδαληνής του 17ου αιώνα, στην πόλη Λιλ.Στο Μεξικό, οι αρχιτέκτονες Fernanda Canales και Arquitectura 911sc μετέτρεψαν ένα αγρόκτημα των αρχών του 20ού αιώνα στο πολιτιστικό κέντρο Elena Garro. Εκεί οι τα δέντρα έχουν τις ρίζες τους στο ισόγειο και τα κλαδιά τους φτάνουν στις βιβλιοθήκες του τελευταίου επιπέδου, καθώς οι αρχιτέκτονες περικύκλωσαν με μία δομή από τσιμέντο και γυαλί τους κήπους και τις αυλές του προϋπάρχοντος κτιρίου.
